Yalnız başına bir sene daha.

Dün gece 2. sezonunda bıraktığım dünyayı kurtaran son hava bükücü Avatarı izlemeye koyulmuştum. Orada ki olaylar kurgular vs hepsi harika, çizgi filmdeki espilere gülerken tek başıma güldüğümü fark ettim. Aslında ev annem ve babam vardıda iyice soğuttular beni kendilerinden. İçeriye gitmiyorum akşamları yada gitme gereği duymuyorum. Saçma saçma espiriler, yaptıkları muhabbetler ıyk.

Birde yalnız olan yaşlıları falan düşündüm onların durumları cidden daha kötü. Yıl başından önce mutlaka bir huzurevine gitmeliyim. Dikkat ettimde çok takıyorum bu aralar yalnızlığa geçen seneki gibi aynı şekilde giriyorum yıl başına bütün senem öyle geçicek gibi duruyor. Geçen senede bu sene için böyle geçer demiştim bak tuttu.
Sarılıcak bir kardan adamım bile yok, kar bile yağmadı bu sene.


14 şubatta yaklaşıyor hacı, yine evdeyim yada öğle vaktine kadar uyurum yada, geçen sene yaptığım gibi boş boş sokaklarda gezerim. Yada bilmem öyle birşeyler işte. Yeni senenin tek tesellisi, yıl başına sevdiğim 2 insanla girmek olucak..
.